Μια μέρα σαν παλιά
Έβγαλα τα συκωτάκια από την κατάψυξη να ξεπαγώσουνε. Καφές και ημερολόγιο στο μπαλκόνι. Τηλέφωνο από την Δ. Αυτοκίνητο και δρόμος."Η στροφή που μόλις περάσαμε ήτανε αυτή που έπρεπε να πάρουμε."
Γέλια, γέλια, γέλια και μουσική.
Ταβερνούλα στην Πειραϊκή. Λίγο φασαρία και 2-3 φωτογραφίες. Καφές πιο κάτω στη Μαρίνα Ζέα, ο καναπές ήτανε αυτό ακριβώς που έπρεπε, ο κόσμος όχι ακριβώς, αλλά ποιές και τί είμαστε κι εμείς να μιλάμε κιόλας. Η μέρα μας έκανε ό,τι ήθελε εκείνη και κάθε τόσο μας έδινε μία απαλή σπρωξιά να προχωρήσουμε λίγο παρακάτω, όπως η μαμά πάπια στα παιδιά της.
Έτσι πήγαμε στο λούνα παρκ και παίξαμε σκοποβολή, ανεβήκαμε σ' ένα πράγμα σιδερένιο που σ' ανεβάζει 30 μέτρα πάνω από το έδαφος και σε κάνει κούνια γύρω-γύρω, η Δ. γελούσε γιατί εγώ έπιανα συνέχεια το 'χειρόφρενο', ύστερα ανεβήκαμε στη ρόδα, ήρθε ο κόσμος πίσω στη θέση του, βγάλαμε κι άλλες φωτογραφίες.
"Θες να πάμε στο καραβάκι;" ήταν η ύπουλη ερώτηση κι εγώ η αφελής βλέποντάς το σταματημένο κι ακίνδυνο είπα αμέσως "Αμέ!"
Εδώ λέω να αναφερθώ μόνο στην Δ., η οποία κόντευε να κατουρηθεί από τα γέλια με τα επιφωνήματα που έβγαζα κάθε φορά που μας ανέβαζε στην κορυφή και ύστερα μας κατέβαζε κάτω σα θηρίο μαινόμενο.
Συγκρουόμενα για το τέλος. Επιστροφή στα χρόνια τα παιδικά, από μία μάρκα η καθε μια μας δώρο από το κατάστημα, η δική μου φούξια σαν την ανθισμένη βουκαμβίλια μου, της Δ. κόκκινη της φωτιάς.
Κι έπειτα βραδυνή μπύρα πάνω σε μία πλατεία στης οποίας τα γρασίδια ξάπλωνα όταν ήμουν ετών 9 - τί κύκλους κάνει η ζωή και πώς σε κλωθογυρίζει έτσι όπως η ρόκα το μαλλάκι γύρω-γύρω της.
Στο αυτοκίνητο χάσαμε πάλι το δρόμο. Αυτή η εθνική οδός μεγάλη εφεύρεση, σε βοηθάει να προσανατολιστείς όπως η παραλία της Θεσσαλονίκης ένα πράμα. Για να σου δώσω να καταλάβεις, όταν είσαι στη Θηβών και ψάχνεις την Θηβών, ο μόνος τρόπος να καταλάβεις ότι έχεις πάει λάθος είναι ο κύκλος που κάνεις για να ξαναπέσεις πάνω της μέσω της εθνικής. Γέλια, γέλια, γέλια πολλά και μία φυσική αξιοζήλευτη ικανότητα να λέμε τη μία βλακεία μετά την άλλη.
Μπήκα σπίτι αργά μέσα στη νύχτα, έβαλα τα συκωτάκια στη συντήρηση, δεν είχε χώρο για τέτοια η μέρα που πέρασε. Είχε μόνο χρόνο, χρόνο άφθονο, που μας έγινε δώρο από μία πόλη που καμμιά φορά θυμάται να μας χαμογελάει.
posted by mindstripper @ 5/04/2009 12:30:00 pm
8 Comments:
Βραδινό γάλα περίμενα να πεις, όχι μπύρα :)
Πάντα τέτοια εύχομαι!
Για ποια βραδινα γαλατα, της λες της κοπελλας, βρε Μανο;:) Για καμμια..γιαγια
τη περασες; :)
Να περνας καλα και μακρυα απο ...γαλατα! :)
Δεν κολλούσε το αλκοόλ στην όλη παιδική εμπειρία βρε Elva! Είσαι και στην πολιτισμένη Σουηδία ;)))
Μάνο, να σου πω την αλήθεια κι ας καρφωθώ δηλαδή, μία μπυρίτσα για μας έτσι βραδυνή ωρίτσα μαζί με την συγκεκριμένη φίλη μου, ε... σα γαλατάκι την κατεβάζουμε.
Elva, γαλατάκι χλιαρό καλό για τις αϋπνίες, καλό. :-P Άντε και την επόμενη φορά θα σε θυμηθώ και θα πιω και μία στην υγειά σου (μπύρα). :-)
Φιλιά και στους δυο και καλό βράδυ!
Μανο & mindstripper
Απο πολιτισμο δε ξερω εδω στα Βορεια κλιματα, αλλα απο...αλκοολ, του δινουμε και καταλαβαινει!! :)
Απο μια μπυρα για τους φιλους,εν Ελλαδι,λοιπον! :)
Καλο βραδυ!
A, να μη ξεχασω οτι απο δω και περα θα τα λεμε απο αλλη...'συχνοτητα':
Elva's blogΦιλια!:)
:) Αχ, ζηλεύωω' το Σάββατο κι εγώ ήθελα να πάω στο λούνα παρκ που είχα δει στην πόλη, αλλά ήταν κλειστό.
Κράτα ζωντανό το παιδί που κρύβεις μέσα σου κοπελιά ;)
Μου 'χει λείψει η Αθήνα..
Φιλιά
Interesting thoughts, I really enjoyed your blog.
Post a Comment
<< Home