@Gmail
@Our magic bus
@Twitter

Previous Posts

Friday, February 06, 2009

Into the Wild

Όποτε παίρνει και σκοτεινιάζει έτσι ο ουρανός, σκέφτομαι τον τόπο που άφησα πίσω μου με νοσταλγία. Όταν πάλι βγαίνει ο ήλιος, τότε, περίεργο πράγμα, δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο από έναν-δυο φίλους και μία θάλασσα, μπορεί και ένα βουνό, μπορεί και μόνο το μπαλκόνι μου με θέα όλους τους τόνους του γκρίζου και στην κορυφή αυτού, το κόκκινο ανθισμένο μου κυκλάμινο.

Ο Κ. είναι ένα παιδί σπάνιο και για να το καταλάβεις, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ακούσεις τον τρόπο με τον οποίον μιλάει για τη μουσική. Επέμενε πάρα πολύ να δω την ταινία.

"Δες το Into the Wild. Πρέπει να το δεις, άκου με που σου λέω..."

Είδα την ταινία χτες το απόγευμα. Ο Κ. είχε μεγάλο δίκιο. Σήμερα ακόμα, δεν μπορώ να συνέλθω. Κι από χτες το βράδυ, προσπαθώ να βρω λόγια να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι, μπας και ξαλαφρώσω λίγο από την απόγνωση που με έχει πιάσει να σε πείσω να δεις κι εσύ, και οι φίλοι σου, κι ο κόσμος όλος αυτό το αριστούργημα.

Αλλά τα συναισθήματα είναι καρφωμένα μέσα μου και αρνούνται να πάρουνε οποιαδήποτε μορφή. Το μόνο που τριγυρίζει συνέχεια στο κεφάλι μου είναι ένα παιδί που πίστεψε ότι δεν είχε ανάγκη κανέναν παρά μόνο την αγάπη του για τη φύση και τους ανεξάντλητους χυμούς της. Ένα γνώριμο μικρό παιδί που ήρθε και άνθισε μέσα από την υπέρτατη ύβρη όλων, την ευτυχία, όπως την χάραξε ο ίδιος στις φλέβες του.

Θα σου πω και κάτι, ένα μυστικό μικρό, κάτι που αν το αφήσεις χωρίς χαλινάρι μπορεί να τινάξει στον αέρα την ισορροπία του "είναι", με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να σε εκτοξεύσει σε σφαίρες τρομαχτικής ωριμότητας και παράλογης σοφίας.

Το να μην προσωποποιείς την ευτυχία, αυτό καθε αυτό είναι η ανώτερη ευτυχία όλων.

"I read somewhere, how important it is in life not necessarily to be strong, but to feel strong."

Εγώ θα σου πω, όπως μου είπε και μένα ο Κ., να δεις αυτή την ταινία.

Πρέπει να τη δεις, άκου με που σου λέω...

posted by mindstripper @ 2/06/2009 04:13:00 pm

7 Comments:

Blogger Καπετάνισσα said...

Μα τι λες τώρα, τι λες...
Τι κουβέντα είναι τούτη!

Να μην έχει η ευτυχία μορφή, μήτε βλέμμα. Μόνο ν' αναπαρίσταται ως η ίδια η ζωή στ' αρώματα και στους ήχους της...

Είμαστε πολύ θνητοί για να το μπορέσουμε θαρρώ. Κι άσχημα "κατεργασμένοι" απ' τη δυτική ζωή.

Θα τη δω την ταινία.
Σ' ακούω και σ' εμπιστεύομαι.

Πέρνα καλά, ε;

2/06/2009 05:07:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Η ταινία μού φέρνει στο νου ένα συγκεκριμένο πρόσωπο.. Happiness is real when shared

Γι αυτό μην κοιτάς πίσω' έχεις άτομα εκεί να την μοιραστείς. There's always the sun..

Τι να κάνει το ροζ τριαντάφυλλό μου? Καλά που μου το θύμησες να ρωτήσω.

2/07/2009 02:34:00 am  
Blogger lakis said...

Στα απλά πράγματα κρύβεται η ευτυχία. Αλλά είμαστε πολύ πολύπλοκοι για να τη βρούμε. Αν βρω την ταινία θα τη δω. Μέρα καλή:)

2/07/2009 09:08:00 am  
Blogger mindstripper said...

Καπετάνισσα, εσύ ειδικά, το ξέρω πως άμα τη δεις θα έχεις την ίδια αντίδραση με μένα. Πες το διαίσθηση...
Περνάω μία από τις καλύτερες περιόδους και σου στέλνω τα φιλιά μου.

Wisdom, ε ρε κοπελιά... ακριβώς σ' αυτό το σημείο ήτανε που κατέρρευσα. Αλλά έγινα κομμάτια όμως. Επειδή να βλέπεις το μέσα σου ζωγραφισμένο με τέτοιο τρόπο στην οθόνη είναι λίγο παραπάνω από σοκ. Με την καλή την έννοια. Ξέρεις εσύ. Σε φιλώ, να περνάς πολύ όμορφα!

Λάκη, να τη δεις, αξίζει το κάθε της λεπτό. Εκπληκτικό και το soundtrack. Καλό βράδυ. :-)

2/07/2009 09:57:00 pm  
Blogger jorge said...

Σε άκουσα, την είδα χτες!

Ήταν όντως πολύ ωραία ταινία, να είσαι καλά που μας την πρότεινες.

2/20/2009 09:16:00 am  
Blogger mindstripper said...

Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε Jorge. :-)
Το soundtrack μοναδικό, ε;

2/20/2009 11:04:00 pm  
Blogger jorge said...

Ναι, πολύ ταξιδιάρης ο Eddie.

Thanx for sharing! :)

2/24/2009 10:09:00 am  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home