I will always be better than before
Έσκυψα το κεφάλι ανάμεσα σε δεκάδες γνωστούς και αγνώστους ανθρώπους που τρώγανε, πίνανε και τραγουδούσανε και έστειλα μήνυμα στην Α. στις 4 το πρωί. Της είπα ότι μου λείπει ο φίλος μας πολύ. Ύστερα της ζήτησα συγνώμη που την βάρυνα μ' αυτό. Το σκέφτηκα λίγα δευτερόλεπτα, στο τέλος πάτησα το πλήκτρο. "Μήνυμα εστάλη." Ένοιωθα να με πλακώνει η δύσπνοια από την προσπάθεια να κρατήσω το πρόσωπό μου καθαρό στα μάτια των άλλων. Σηκώθηκα και βγήκα έξω στο κρύο, πήρα βαθιές ανάσες, έκατσα εκεί μέχρι που η παγωνιά άρχισε να μου τρυπάει τα κόκκαλα, τα δόντια μου να τρίζουνε, τα μηνίγγια μου να με πιέζουν. Σκέφτηκα για πολλοστή φορά ότι "καμμιά φορά ο πόνος μόνο με πόνο γιατρεύεται" και ξαναμπήκα μέσα.Καιρό τώρα, έχω φτάσει σ' ένα συμπέρασμα που κάθε φορά που το σκέφτομαι και το αναμασάω μου δίνει δύναμη, σαν να μιλάω στην καλύτερή μου φίλη. Τον πόνο τον έχω κερδίσει έτσι, τυχαία στη ζωή μου. Σαν τη χαρά ένα πράμα. Μόνο που ετούτον τον έχω κάνει κτήμα μου με πολύ προσπάθεια και κόπο. Μου ανήκει και θα μου ανήκει για πάντα ολοκληρωτικά, κι εκεί που θ' αναπολώ τα περασμένα αυτός θα πετάγεται μπροστά μου μνημείο στο χρόνο, σεντούκι ταλαιπωρημένο που η μυρωδιά του θα μου φέρνει στα χείλη χαμόγελα πλατιά, εικόνες ανεξίτηλες. Τον έχω κερδίσει και μ' έχει κερδίσει κι αυτός.
Σήμερα έτσι όπως χάζευα σχέδια και ιδέες στις ιστοσελίδες του κόσμου, βρέθηκα σε ένα γνωστό site άλλης χώρας, το οποίο έχει συγκεντρώσει όλες τις δουλειές σχετικά με εφαρμογές design παγκοσμίως. Έπιασα τον εαυτό μου να χαζεύει τις αγγελίες εργασίας, να ζυγιάζει πόλεις και τίτλους. Όταν συνειδητοποίησα το τί έκανα, γύρισα και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Ο αέρας λυσσομανούσε αλλά ο ουρανός ήτανε καταγάλανος - ο ήλιος μοναδικός υπερόπτης κάτοικός του. Χαμογέλασα, έβαλα να ακούσω για μυριοστή φορά το Long Nights και προχώρησα στην ανάγνωση μουσικών νέων.
I've got this light
and the will to show
I will always be
better than before.
posted by mindstripper @ 2/19/2009 05:53:00 pm
6 Comments:
Στο εύχομαι! Σε φιλώ.
παρασκευή 20/2-20.45 sms
"δεν έχω τρόπο να ελεγχω τη χαρά ή τη λύπη μου πλέον.θέλω απλά να τη μοιράζομαι,χωρίς να μοιράζω ευθύνες.φοβήθηκα την απώλεια και έτρεξα στην πόρτα σου απόψε(εντάξει,την χτύπησα λίγο παραπάνω και με έκραξες γι'αυτο)αλλά δεν είχα δευτερη σκέψη,με συγχωρείς."
πόσες φορές πρέπει να μεταφράσουμε σε συγνώμες την αληθινή μας ανάγκη για υποστήριξη?πόσο κοστίζει στην ψυχή μας?πολύ έτσι?
σε καμία περίπτωση δεν θέλω να σε φορτίσω..απλά να μοιραστώ.καλο βράδυ.
Juanita, σ' ευχαριστώ πολύ! Καλώς ξαναβρεθήκαμε. :-)
Efoudi, καθόλου δε με φορτίζεις. Ξέρω πώς το λες, όπως ήξερε και η φίλη μου πώς το έλεγα κι εγώ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος λυτρωμός από τη μοιρασιά. Τη συγνώμη, όπως και την αγάπη, πρέπει να την απευθύνουμε στους ανθρώπους που την αξίζουνε.
Καλό σου βράδυ, να είσαι καλά.
Καλή βδομάδα!
Πάλι αρχίσανε τα όργανα, ψυχή; Ίσως κι εδώ...
Καλή εβδομάδα 0com! :-)
Λάκη, από τότε που κατάλαβα ότι δε θα σταματήσουνε ποτέ (και πουθενά), νομίζω ηρέμησα κατά πολύ. Όχι ότι αυτό σημαίνει κάτι για το μέλλον, αλλά λέμε τώρα. Καλό βράδυ (καλό ταξίδι δε λέω ακόμα). :-P
Post a Comment
<< Home