Χρωστούμενα
Καθώς έπινα τη μαργαρίτα μου, έλεγα στον Θ. ότι βρήκα δουλειά. Αφού περιέγραψα συζητήσεις, πρόσωπα και διαλόγους, στο τέλος του είπα πως φοβάμαι πάρα πολύ ότι σε λίγο θα αρχίσουνε να σκάνε τα άσχημα το ένα μετά το άλλο. Μοιρολατρική και παράλογη στάση, αλλά αληθινή και ερχόμενη από τα βάθη της ψυχής μου."Και γιατί το λες αυτό;"
"Ε, εσύ γιατί λες;"
"Επειδή όλα σου πάνε καλά."
"Ναι. Γιατί, εσύ δε θα το σκεφτόσουνα; Έχεις καταλάβει πώς έχουν έρθει τα πράγματα από τότε που γύρισα; Δηλαδή πάρ' τα όλα με τη σειρά. Είναι δυνατόν να έχουνε γίνει όλα αυτά με τον τρόπο που έχουνε γίνει;"
"Έχουνε γίνει όμως."
"Ναι... αλλά πώς;..."
"Ίσως επειδή κάποιος σου χρώσταγε", μου είπε ο φίλος μου και με πήρε αγκαλιά.
Έχω πει πόσο πολύ αγαπάω τους φίλους μου τελευταία;
posted by mindstripper @ 2/15/2009 02:59:00 am
3 Comments:
:)
(και, ναι, κάτι μου θυμίζει η ιστορία, ακόμη κι αυτή η διαολεμένη ανησυχία όταν όλα πάνε συντονισμένα καλά)
Βρηκες δουλεια πριν ερθεις εδω?
Μ.Χ!
Ttalou, ξέρεις ε; Η φωνή της λογικής λέει ότι πιστεύουμε σε κοινές προλήψεις (εμένα σκασίλα μου όμως).
Archive, όχι, όχι, Μ.Χ.! Σώπα κι έχει κι αεροπλάνα. Στάκα και θα δεις.
Post a Comment
<< Home