Καλοκαιρινή χαρά
Περπατώντας σε άδειους δρόμους την Κυριακή το μεσημεράκι, ένοιωθα τον κρύο αέρα να διαπερνάει τα ρούχα μου και να σέρνεται σαν παγωμένο, γλοιώδες ερπετό κατά μήκος της ραχοκοκκαλιάς μου.Έφτασα έξω από μία παιδική χαρά.
Κοντοστάθηκα.
Χαρούμενα, ωραία χρώματα...
Ψυχή στο δρόμο γύρω μου.
Έβγαλα μία φωτογραφία.
Την κοίταξα και αυθόρμητα, τράβηξα το κεφάλι μου προς τα πίσω, με μορφασμό έντονης αποδοκιμασίας στο πρόσωπό μου.
Ξαφνικά, χαμογέλασα όπως θα χαμογελούσε κι ένα πιτσιρικάκι της άλλης πλευράς και άρχισα να πλησιάζω πιο κοντά και πιο κοντά και πιο κοντά...
"Έτσι την παθαίνουν οι πεταλούδες με το φως", σκέφτηκα.
Έβγαλα άλλη μία φωτογραφία.
Την κοίταξα φουσκωμένη σαν τροφαντό παγώνι από υπερηφάνεια.
Συνέχισα τον δρόμο μου σφυρίζοντας και τραγουδώντας.
Όταν έφτασα σπίτι, ο Η. με την Β. με ρωτήσαν γιατί άργησα.
"Είπα να κάνω μία βόλτα και πήγα από τον επάνω δρόμο σήμερα."
"Βόλτα μέσα σ' αυτό το κρύο; Πώς σού 'ρθε;"
"Ε, να μωρέ... αυτός ο δρόμος μου θυμίζει καλοκαίρι..."
Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά... ;-)
posted by mindstripper @ 1/16/2006 11:10:00 pm
16 Comments:
Μοιάζει απίστευτα με αυτήν που έπαιζα μικρή, στην Πετρούπολη. Βρε λες; (νοσταλγησα)
Άμα δε σε σπρώχνει κανείς είναι βαρετές οι κούνιες.
..βαθιά μεσ' στην καρδιά μου σιγοκαίς!Καλημέρες:-)
Η φωτογραφία είναι από παιδική χαρά της εξωτικής (τ' ομολογώ, ζήλεψα από τα ταξιδιωτικά της λοκαντιέρας) Νέας Ιωνίας Mirandolina μου. Καλώς ήρθες στη γειτονιά μου. :-)
Βαρετέ, έχεις απόλυτο δίκιο. Μόνο μία θύελλα μας σώζει.
Κοκοβιέ, κάγκελα παντού ή τα μυαλά στα κάγκελα, που έλεγε κι ο Τζιμάκος; Εγώ είμαι της δεύτερης επιλογής (όχι, βγες έξω να λογαριαστούμε αν σου βαστάει). :-P
Μεγάλη αγκαλιά. :-)
Πολύ καλημέρα σας Angelito. Όμορφος ήλιος σήμερα! :-)
un' estate fa..
τo καλοκαίρι που κουβαλάμε πάντα στην καρδιά μας;)
Καλή μας βδομάδα!
Μας έστειλες λιγάκι...
Χαιρετίσματα στον Η., τη Β. δεν την ξέρω!
Την τελευταία φορά που έκανα κούνια (ανήμερα των Φώτων)νομίζω πως άκουσα ένα κρακ στο κάθισμα!
Δεν το καταλαβαίνω! Αφού από μικρός ήμουν βαρυκόκκαλος!
Χρρρμμφφφ!
Summer at heart Χιονονιφάδα μου. ;-)
Λιγάκι Μαίανδρε; (χάνω το touch μου) ;-P Tην ξέρεις και την Β., την ξέρεις (Παρασκευή βράδυ, Μοναστηράκι... η αγκαλιά των 20 χρόνων). ;-)
Νανάκο μου, δεν είναι το κόκκαλο, είναι το IQ παιδί μου (σου το έχω ξαναπεί - αυτό να λες για να ταιριάζουν οι ιστορίες μας!)
Κι έλεγα που τη ξέρω εγώ αυτήν την παιδική χαρά...
Kαι το σκέφτηκα εγώ βρε Τσέλιγκα. Εκείνο το κοπάδι που είδα να περνάει παραδίπλα σα γνωστό μου φάνηκε... Καλημερούδια. ;-)
Μου θύμισε το κείμενό σου το τραγούδι του Dassin.
Là-bas, on l'appelle l'été indien, mais c'était tout simplement le nôtre.
http://www.gitedureveur.com/fr/ext/c_ete_indien.php
On a commencé à entendre parler de "l'Indian Summer" tout d'abord en Pensylvanie à la fin du 18e siècle. Ce terme a ensuite voyagé dans les régions de New York et de la Nouvelle-Angleterre vers 1798. Il aurait fait son apparition au Canada vers 1821 et en Angleterre vers 1830.
20 ans après son apparition, cette expression aurait été établie dans le langage courant dans tout le nord-est de l'Amérique puis dans tous les pays anglophones.
...
Δεν μπήκες στον πειρασμό να κάνεις κούνια;
;-)
καλημέρα σου γλυκιά μου Χ
Juanita, μου θύμησες άλλους καιρούς και ταξίδια με τον αγαπημένο μου -κάποτε- θείο που είχε φύγει από το χωριό για να σπουδάσει στα Παρίσια. Θυμάμαι τόσο έντονα τον εαυτό μου μαζί με την ξαδέρφη μου, να τραγουδάμε στο αυτοκίνητο το "Ήταν ένα μικρό καράβι" στα Γαλλικά, που μου φαίνεται πως θα μπορούσα ακόμα και να το ζωγραφίσω... (να σημειωθεί ότι οι γνώσεις μου εις την Γαλλικήν, περιορίζονται στους στίχους του συγκεκριμένου τραγουδιού μέχρι και σήμερα) :-P
L'été indien για όσο αντέξουμε. ;-)
Μαρκησία, η ανηψιά μου με έχει εκπαιδεύσει σωστά. Πλέον βλέπω κούνιες και παραμένω στο ύψος μου. :-P Εκεί που συγκρατούμαι πολύ να μην ορμήξω είναι τα καρουζέλ (αλλά πιστεύω με τον καιρό θα με στρώσει και σ' αυτό...)
Είναι φορές που η μνήμη ενός καλοκαιριάτικου απογεύματος,σε ένα τέτοιο παγωμένο δρομάκι είναι πιο έντονη από την εντύπωση που μας προκαλεί αυτό καθ'αυτό.Mindstripper,με το σημείωμα σου νιώσαμε για λίγο να μας τυλίγει ένα ζεστό θαλασσινό αεράκι.
Θα 'θελα να σου ανταποδώσω το στίχο των Kατσιμιχαίων,πως όμως να σχηματιστούν σε λέξεις οι εικόνες του "Θέρους" απ'τον Coti K;
Μωρέ κοπάδι σίγουρα δεν είδες αλλά εμένα στην περιοχή που μένω δεν αποκλείεται ;-)
Still ill, αυτές οι μνήμες μπορούν να μας λυτρώσουν τόσο εύκολα, όσο και να μας καταρρακώσουν. Το δικαίωμα επιλογής και αναθεώρησης που έχουμε ώς άνθρωποι, θα πρέπει να το δοξάζουμε καθημερινά. Το λέω κι εγώ πολλές φορές στον εαυτό μου για να μην το ξεχνάω (γιατί το ξεχνάω συχνά).
Τον Coti K. δεν τον γνώριζα, αλλά μετά από γκουκλίαση αρκετή κι ένα μουσικό δείγμα που κατέβασα, αποφάσισα να ψάξω να το βρω το "Θέρος". M' έκανες και ζήλεψα τις εικόνες που δεν έχω δει. Σ' ευχαριστώ. :-)
Τσέλιγκα, θα αρχίσω να σε αποκαλώ "ξάδερφο" μου φαίνεται. ;-P
Post a Comment
<< Home