Στη ρουφιανιά λέμε ναι
Χώρος: το επί 9ετία στέκι μου στου Ψυρρή, το οποίο χτες βραδυ, για πρώτη φορά μέσα σε τόσα χρόνια, δε μου βρώμαγε τσιγαρίλα και δεν κατακλυζόταν απ' άκρη σ' άκρη του με σύννεφα καπνού.Χρόνος: κλείσιμο, η πιο ωραία ώρα, η πιο ανθρώπινη, η πιο επικοινωνιακή.
Είπα:
"Εγώ ρε παιδιά θα ήθελα να υπήρχε ειδικός 4ψήφιος αριθμός για «κάρφωμα» επικίνδυνων και ανεγκέφαλων οδηγών! Οι πρώτες εκατόν εξήντα καταγγελίες θα ήτανε δικές μου!"
Κι ο γείτων θαμών απήντησε:
"Αν υπήρχε τέτοιος αριθμός φιλενάδα, οι πρώτοι που θα έπαιρνα τηλέφωνο να καταγγείλω θα ήταν οι μπάτσοι!"
Άνοιξα το στόμα μου να μιλήσω. Βραχυκύκλωσα. Ύστερα του χτύπησα τον ώμο, έσκυψα το κεφάλι μου και το βούλωσα.
Και να θες, ούτε καν σωστός ρουφιάνος δεν μπορείς να γίνεις σε τούτη τη χώρα.
posted by mindstripper @ 7/04/2009 12:48:00 pm
2 Comments:
Πόσο αληθές δυστυχώς...
Πάντως πριν από χρόνια που οδηγούσα στο Δρόμο Βαρβάρας-Ολυμπιάδας στη Χαλκιδική, διαπίστωσα πως τα αγριογούρουνα ελευθέρας βοσκής που κυκλοφορούσαν στο δρόμο ήταν πολύ προσεχτικά και πηγαίναν απ' τα χαντάκια.
Φιλιά
Post a Comment
<< Home