Need to fly
Μέσα στον ηλεκτρικό η τύπισσα κάθεται στο πάτωμα από το πρώτο βαγόνι, με τα πόδια της ορθάνοιχτα κι ένα μωβ βρακί να φαίνεται φάτσα κάρτα στο τέλος της γραμμής.Απέναντί μου στο μετρό, κοιτάζω την κοπέλα που αναδύεται τρισευτυχισμένη μέσα από ένα κεσέ γιαούρτι, και αναπνέει ποιός ξέρει τί, ξυνόγαλα ίσως; Α, όχι, αναπνέει ζωή λέει.
Πάω σπίτι, ξαπλώνω για λίγη ώρα να ξεκουραστώ, το φως έξω αρχίζει να παίρνει χρώμα κόκκινο. Σκέφτομαι "είναι ωραία ώρα για δρόμο". Καίω ένα cd, γεμίζω ένα μπουκάλι νερό. Και φεύγω.
Τόσες πολλές πατρίδες. Τόσος λίγος χρόνος.
posted by mindstripper @ 6/15/2009 04:24:00 pm
4 Comments:
:)
Τι ωραία... άδειος δρόμος!!
Αυτό το τελευταίο ξαναπέσ'το!
Άδειος δρόμος, ναι. Καλύτερος κι από σάκκος του μποξ.
Αυτό το τελευταίο και πόσες φορές ακόμα θα το πω Σοφάκι. Φιλιά! :)
Ελπίζω να μην ήρθες και δεν είπες τίποτα...
Όχι βρε κοπελιά, δεν θα έκανα τέτοιο πράγμα (μόνο για έκπληξη ίσως). Κάπου στη μέση σταμάτησα. Όμως ανεβαίνω στα μέρη σας στις 17 Ιούλη για τους James, και θα διανυκτερεύσω εκεί για ένα βράδυ, οπότε ίσως και να προλάβουμε να τα πούμε έστω και για λίγο, καθώς το σημείο συνάντησης είναι γνωστό από τώρα. :)
Post a Comment
<< Home